წამო, ავქანავდეთ ბონდის ხიდზე,
წამოდი, გამახსენე ბავშვობა,
წამო ვიწუწაოთ გუბეებში,
ნაწვიმარს არ ვაცალოთ დაშრობა.
დამღალა ბეწვის ხიდზე ყოფნამ და
სიკვდილის ჟინით ცქერამ თვალებში,
წამო, დამაბრუნე ბავშვობაში,
მომწყურდა ანცობა და თარეში.
მომინდა თუთის ხეზე გაწოლა
და წვალება სისინა გველების,
ტუჩზე დაწურული ალუბლები
და შენი დათხუპნული ხელები.
მოდი, შემომძახე ადრიანად,
ციცინათელებთან გავიპაროთ,
ცეტი ოცნებების ბარგიანად
გავქრეთ და არაფერი დავიბაროთ...
წამო, დამაბრუნე ბავშვობაში,
ნაწნავით მიმაკონე ასკილებს,
მერე კოცონთან გვიპოვნიან
დაღლილს და ძილთან ტკბილად ჩაფსკვნილებს.
წამო ავქანავდეთ ბონდის ხიდზე,
თვალებში დამიბრუნე ბავშვობა,
წამოდი, არ აცალო ჩვენს სიყვარულს
ნაწვიმარ გუბესავით დაშრობა.
No comments:
Post a Comment