მე ვერ დავუხევ გვირილას კაბას,
უამისოდაც ვიცი, გაჩნივარ.
ისიც ვიცი, რომ თეთრ სიჩუმეში
ახლა ჩემსავით სჭედავ არჩევანს.
მე ტუჩზე ვაშლის ნაკბეჩს ვისწორებ,
შენ საკინძესთან შემწყდარი ღილის
ცდილობ ჩემს თმებში სუნთქვით მოძებნას
და თვალთან კოცნით მიტოვებ ღიმილს.
გაჩნივარ? არა? თითებზე ვითვლი,
გული ბოლომდე გასვლას ვერ ითმენს,
ცხელი ტუჩებით მიხვატავ თმებს და
მკერდში ჩიტივით იხუტებ თითებს...
No comments:
Post a Comment