თაგორი ქალისა და კაცის შესახებ

ორი გენიოსი 

ამ დღეებში მომივიდა აზრი, რომ მამაკაცი მხოლოდ შავად არის გამოჯორკნილი, ხოლო ქალი უკვე დასრულებული არსებააა. ქალში არის რაღაცნაირი მთლიანობა და შინაგანი შეთანხმებულობა მანერებს, ჩვევებს, ლაპარაკსა და მორთულობაში. ამის მიზეზი ის უნდა იყოს, რომ მრავალი საუკუნის მანძილზე ბუნება ქალს ერთ გარკვეულ როლს ანიჭებდა და მას უგუებდა  მდედრის არსებას. არავითარ კატაკლიზმებს, არავითარ რევოლუციებს, სოციალური იდეალების არავითარ ცვალებადობას არ მოუცდენიათ ქალი თავისი სპეციალური დანიშნულებისთვის და ხელი არ შუშლიათ მისი თვითგამორკვევისთვის. მისი საქმე იყო სიყვარული, ბავშვის გაზრდა, ალერსი. ქალი მეტს არაფერს არ აკეთებდა და იმ დახვეწილი ოსტატობით, რომელიც მან ამ სფეროში მოიხვეჭა, გაჟღენთილია ყველა მისი საქმე და მთელი მისი არსება. მისი მიდრეკილება და მოღვაწოება, ყვავილისა და სუნელის მსგავსად, მთლიანი  და განუყოფელია. ამიტომ  მან არ იცის დაეჭვება და არც მერყეობა.
მამაკაცის ხასიათში ჯერ კიდევ ბევრი ნაპრალი და წახნაგია. ყველა იმ განსხვავებულმა ძალამ და გარემოებამ, რომლებიც სამოქმედოდ  აღძრავდნენ მამაკაცს, კვალი დააჩნია მის არსებას. ამიტომ თვალში გვხვდება ერთთან შუბლის არათანაზომიერი განვითარება, მეორესთან ზედმეტად წამოზრდილი ცხვირი, მესამესთან შეუმჩნეველი სისასტიკე ტუჩის კუთხეებში. მამაკაცს რომ მიზანთა და მისწრაფებათა ისეთივე კეთილმოქმედი მუდმივობა და ერთსახეობა ხლებოდა, ბუნება ალბათ შესძლებდა  მისთვისაც გამოემუშავებინა გარკვეული სულიერი შაბლონი, რომელიც შესაძლებლობას მისცემდა მამრს ურალოდ და ბუნებრივად, ზედმეტი ძალისხმევისა და დაძაბვის გარეშე ემოქმედა. მაშინ  მას აღარ მოუხდებოდა თავისთვის ქცევის ესოდენ რთული კოდექსის შექმნა და აღარ ექნებოდა გარეშე გარემოებათა ზეგავლენით ნორმალური გზიდან გადახვევის ასეთი მიდრეკილება.

ქალი იმთავითვე დედაკაცის ყალიბში იქნა ჩამოსხმული. მამაკაცს არ მიუღია რაიმე თავდაპირველი დანიშნულება. აი, რატომ ვერ შეძლო მან სრულყოფილების ასეთ სილამაზემდე ამაღლება.


რაბინდრანათ  თაგორი  _ 1861-1941